قضاوت های حضرت امیر علیه السلام و گفتارهای حکیمانه وی کرامت های عظیمی شمرده می شوند، بطوری که هم اکنون نیز با این همه پیشرفت بشر در عرصه های مختلف از تیزبینی بسیار وسیع او و الهامات غیبی وی حکایت می کنند.
به نمونه ای از آنها توجه کنید
مرحوم «مقدس اردبیلی» در «حدیقه الشیعه» آورده است: در زمان معاویه خنثائی که آلت مردانگی و زنانگی هر دو را داشت، سؤال از تکلیف خود نمود که چه کند؟ حکم مرد را دارد یا زن؟ سر بپوشاند یا برهنه باشد؟ با نا محرم اجازه خندیدن و گفت و شنود دارد یا نه؟ زن بگیرد یا شوهر کند؟ و...
معاویه هرچه فکر کرد نتوانست جوابی ارائه دهد و لذا او از شام به سوی کوفه روان شد، و به خدمت حضرت امیر علیه السلام رسید و سؤال خود را مطرح کرد
حضرت به وی فرمود: بایست و به دیوار بول کن، گفت: نمی توانم، ادرارم فرو می ریزد. حضرت فرمود: حکم زن داری. او وقتی به شام آمد نزد معاویه رفت و به وی تمسخر نمود. گفتند: چرا چنین می کنی؟ گفت: معاویه مسئله ای را که به بول کردن حل می شود نتوانست حل کند
منبع : اخلاق در قرآن و سنت حاوی یکصد مبحث اخلاقی، ج 2، ص: 382؛ غضنفری، علی